1998-01 Oaver dossen en nog volle meer

Harrie de varkenskoopman.
Weverink die ok heel wat jaoren boerenknech ewes is, verteld ok nog oaver zien breur Harrie, in de volksmond Harrie Snel, zelf zei’e altied Snel, geboren vlug. Harrie was d’r ene die ’t plezier in ’t leaven ’t allerbelangriekste von. Op karmsen, wiet en ziet um Hengel hen, wasse dan ok vake present. En um datte ok niet ongestraft late in bedde kon komm’n, mosse de slaop oaverdag nog wel ’s inhaal’n. Zo kon ’t gebeur’n dat, wanneer Harrie met ’t geld veur de varkens bi-j een boer kwam, ’t weer hobs late was ewodd’n. Maor wanneer d’r nog een lechken brannen, al was ’t midden in de nach, ko-j Harrie nog verwachten. En gin ene dörven d’r wat van te zeggen, at t’r geld ebrach wodd’n. Ok hef Harrie ’s ‘n kere vreet pech ehad, toen de varkens um zien portefullie met geld opvratten. Dat kwam zo: Harrie hing oaver de zönnie hen um te kieken of de krulstetjes al zwaor genog waan, en toen is um ongemerkt ’t kapitaal uut de binnentesse eschott’n. Ok onderzuuk van de maaginholt van die bliksumse varkens brach weinig an ’t lechte, gelukkig hadd’n andere handelaars nog een betjen medelie-jen.
Bernard mos mangs met Harrie met varkens lajen. Dat was toendertied adig böttewark. Der waan nog gin hydraulische laadkleppen of andere vernuftige uutvindingen, nee beurn met een man of twee, drie, en at ’t een grote motte was, dan de karre of wagen in de grond graven, een paar schotten d’r tegen an, en motteman mos ter zellef maor opkroepen (desnoods een benne an de kop). Nao zo’n paar uurkes ging de pannekoeke met spek d’r natuurlijk wel in. Jao zo gong dat t’r vrogger an toe, veur een een’t verhalen uut een andere tied, veur een ander nostalgische herrinneringen, en met dank an Bernard Weverink, hek ze graag veur oele op eschreev’n.
Ben Hiddink.