De Nederlandse troepen en hun bondgenoten denken zich te verschansen achter de versterkte oevers van de Maas en de Waal en zo in alle rust te overwinteren, maar helaas heeft men er niet op gerekend dat er een strenge winter zou komen die duurt tot Sint Peter 1795 (22 februari). De rivieren bevriezen en de Commandant van het Franse Noorderleger Pichegrue besluit door te stoten naar het hart van Nederland. Een dag na het vertrek van stadhouder Willem de Vijfde naar Engeland, geeft Amsterdam zich over. De schamel geklede en slecht gevoede Fransen zijn blij in het rijke Holland te zijn aan gekomen. Door een deel van onze bevolking – de patriotten – worden de Fransen met gejuich binnen gehaald, men is blij dat men eindelijk verlost is van het huis van Oranje. In Amsterdam en in vele andere plaatsen richt men ter ere van onze Franse bevrijders, die gelijkheid, vrijheid en broederschap voor een ieder beloven, de zogenaamde vrijheidsbomen op. Menig rondedansje wordt gemaakt. Anderen – de prinsgezinden – zijn minder positief ingesteld over de komst van de Fransen, zij zingen:
” Hop Marjanneke, stroop in het kanneke, laat de poppekes dansen”.
Marjanneke is de bijnaam voor Frankrijk en met stroop wordt bedoeld dat de Fransen de Hollanders op een lieflijke manier naar hun pijpen laten dansen. De toekomst zal leren wie er gelijk heeft.
Lees verder op pagina 3