Weemoed en herinneringen klinken door in de laatste regels uit de notities van
Dinie Hissink- Menkveld:
“Arme oude boerderij, dat ze jou nooit iets vroegen,
Je wrikt je stenen los, je kraakt in al je voegen”.
Herman Menkveld, een van de huidige bewoners, weet ook nog het een en ander.
“Het Stapelbroek” was vroeger ontsloten van twee zijden, namelijk vanaf de weg Hengelo – Ruurlo en via het Ringelbergs Dieksken, naar de Lindese molen. Via dit weggetje/paadje gingen de boeren ook, met kruiwagen, naar de molen om te laten malen. Maar al voor de oorlog werd deze ontsluiting richting Linde afgesloten en toen werd het gehele gebied toch wel tamelijk geïsoleerd. Dat was in ’40-’45 voor onderduikers natuurlijk wel prettig en zoals bekend hebben velen daar dan ook gebruik van gemaakt. Maar er kleefden ook bezwaren aan de afhankelijkheid van die ene, vaak zeer slechte, zandweg. Men moest alle aan- en afvoer van de boerderijen, met paard en kar vanaf de Ruurloseweg verzorgen. En wat nog erger was: de brandweerauto kon er, vooral in de winter, niet komen. Dit was voor de brandverzekering reden om de polis op te zeggen. Veel werd door de bewoners gedaan om toch de weg enigszins begaanbaar te houden. Zo zijn er bijvoorbeeld na de brand bij Leemreis karrevrachten puin naar “Het Stapelbroek” gebracht. Toen dan eindelijk in 1970 de huidige Stapelbroekweg aangelegd werd, was dat een enorme vooruitgang.
.Over de buitenplaats zelf weet Menkveld nog, dat er een kolossale lindeboom met twaalf zijtakken stond. Volgens de overlevering verwijzend naar de 12 stammen van Israël. De grachten die pas na ‘45 gedempt zijn, waren vroeger een geliefkoosde plek voor Hengeloers om te vissen. Er deden verhalen de ronde over snoeken van 1 meter lang en meer. N.S.B.-ers die zich ook tussen de vissers bevonden en wel eens tegen een rechtgeaarde burger zeiden: “jullie hopen natuurlijk dat wij nog eens in de gracht verzuipen”. Aan galgenhumor ontbrak het ook in die tijd niet. “Het Stapelbroek” en zijn recente geschiedenis, een stukje Hengelse nostalgie. Geen wereldschokkende gebeurtenissen, geen smeuïge verhalen over voor- of tegenspoed. Al heeft die ook hier ongetwijfeld plaats gevonden. Nee, gewoon een opsomming van datgene waardoor de streek nu is, zoals ze is. Alleen daardoor al de moeite waard!
Ben Hiddink