Zo kwam ’t dat ze tegen mekare opknappen, dat daordeur den dekkel van de grote mande lös vlaog, en dat zowel de appels as de suuker en de buskes Buisman aover Beernd henzeilen. Toe hebt ze mekare daor olderwets uut efoeterd en goed ezeg hoe ze aover mekare dachten. Daornao hef de winkelier, wat aover was van zien kloniale waren, bi’j mekare ezoch en is met nogal wat dutten in den transporter op huus an egaon. Beernd ok, allenig wol ’t veurrad van zien fietse niet meer rond. Hi’j hef ‘m op huus an eslept en dat had ’t grote veurdeel dat gin mense anders ok nog wat aoverkommen is. Soms mos i’j achteraf wel ’s lachen hoe dat gong as zien bruur um nao een vejeursdag van ’n neafken of een nichjen stuurn. Dan kreeg e de konsinjes met dat e viefentwintig gulden met mos nemmen as kadootjen. Now waarn d’r wat die heel beleafd tegen Beernd zeien: “Foj-foj, wat bu’j rieve vandage! Das toch niet neudig”. Waorop Beernd ’t geld weer in ’t envelöpken dei, ’t in de binnentesse stok, en zei: “Now, ok goed!”.
Wat later jaorn wier e boerenknech bij zien neave onder Zutphen. Daordeur kreeg e wat meer armslag en kon zich een bromfietse toestellen. An ’t ende van de wekke gong e dan altied nao huus. Now wazzen de beide oldste kinder van zien bruur net in de bolderjaorn. At Beernd dan bi’j huus kwam stonnen ze um al met smart op te wachten. Ze konnen dan nog net zo lange wachten töt e zien meddagsläöpken ging hollen. Dan pakken ze de brommer, liepen d’r een klein endjen met van huus af en ree’jen d’r umstebeurten net zo lange met rond tot de meeste benzine d’r uut was. Achteraf klagen e dan vake dat de brommer zo rieve was in ’t gebruuk.
Toe e wat jaoren later, met de neave te eigen wier, hebt ze ander werk veur um ezoch en kreeg e werk an de gemeente. Daor is e ewes töt an zien pensioen, waornao e veurgoed bi’j huus kwam. Tussentieds was de jonge boer, den enigsten zönne van zien bruur, gaon trouwen met een deerne uut ’n klein derpken bij Bronkhorst. ’t Was d’r ene met twee rechtse hande. Ze kon now nooit ’s teumig gaon. Veur de jonge boer was ’t een goldvinke. A’j op visite kwammen en ze de koffie ingot, nom ze de koffiekanne en ’t melkkénneken tegelieke van ’t aanrech en dei ow de komme vol. I’j konnen d’r altied kriegen wa’j hemmen wollen, maor twee keer lopen veur ene boodschap von ze tied veknooien.
Meddagslaop hollen gong daor ok op ’n ampatte maniere. De jonge boer ging d’r dan achttien menuten liggen, en as e heel muu was kon ’t nog wel ’s twintig menuten wodden. De jonge vrouw ging veur die tied in makkelijken stoel zitten en dei één oge dichte, dan kon ze met ’t andere oge in de gaten hollen wat d’r um eur hen gebeurn. Zie verzorgen Beernd altied. As e nao de kerke gong kek ze um de oorne nao en of e zich goed escheerd hadde. Ok brach ze um ’s margens en met vespertied zien broodmaoltied.
Maor wat was ’t geval: Beernd was heel gek met diern, en katten in ’t bezunder. As e nao zien kamer gong kwammen de twee katten van de andere kante deur ’t raam nao binnen en sprongen bij um op taofel. Dat kennen ze krek. Zie vonnen de botter, de leaverwos en ’t neagelholt ok lekker. ’t Enige wat Beernd dan zei was: “Pie, gao ’s an de kante, laot mien d’r ok ’s efkes bi’j”. Dan schaof e met de stompe kante van ’t taofelmes de diers ietskes an de kante zodat e ok nog wat met kreeg.
Lees verder op pagina 3