‘n Paar kleine anekdotes wil ik de laezer toch niet onthollen:
Niet allemaole waan ze lid van de coöperatie, want vrieje boeren en vrieje handel was der ok nog. Wi-j heurden bi-j den vriejen handel en mossen concurreren met de coöperatie. Mien vader had ‘n hundjen en a’j ‘m zei dat ‘t vretten in de voerbak van de coöperatie was, vrat e ‘t niet.
De boeren van de bond gingen ens in ‘t jaor uut. In ‘n bepaold jaor bunt ze naor Ouwehands Dierenpark ‘ewes. Ze waren ‘n betjen bi-j mekare ebleven en op ’n moment zut Hendrik dat Jan veuraover ebaogen naor de beren in de berenkoele zit te kieken. De konte glom in de zonne, of ok misschien wel ’n betjen van sleetsegheid. Hendrik haalt zien groten vlakken hand an en höwt ‘m zo hard veur de konte dat den damp der afsloeg. “Wat krijgen we nou?”, zei den kearl. Oh, Jezus, ’t is ‘n helen vremden keerl, gelukkig had e in de gaten dat ze met ‘n helen trop waren, anders was dat niet goed af-elopen. Den man zag later, toen de mist op-’etrokken was, de humor der toch ok nog wel van in.
Veur ze naor huus gingen, wier der ’n borreltjen edronken in Veenendaal bi-j de Klomp. De bus wol weg, mor ‘t duren nogal veurdat Jan der an kwam. Hi-j was nog in de zaal. Met zien groten doem mosse alle glaeskes woor nog ’n betjen suker inzat, uutschrapen. “Nog jomme”, zei e.
Marinus uut de Voort die der ok bi-j was, dén prumen altied en den nommen ze ’n keer te pakken bij de kapper in Hengel. Iedere vri-jdag liete zich effen fijn scheren bij Tinus. De jonges hadden op ’n vriejdag af-esprokken um Marinus zo gauw op de stoel te zetten, dat e gin tied had um de pruum der uut te doene. De jonges die in ‘t complot zatten, stonnen kloor en jaowel, door kwamme an met de fietse. Den enen dej de deure lös en den anderen drukken ‘m gauw in de stoel. Tinus had de scheerzepe al klaor en begon metene te zepen. Marinus rolden de pruum van de ene kante naor de andere kante en Tinus hef de pruum met de kwas net zo lange nao-ezetten töt e ‘m deurslok.
Harm Waamelink