1991-04 Roodblik

Roodblik

In de eerste helfte van de veuríge eeuw wazzen de iezergíeteri-jen langs den Oldern Iessel veur hun grondstoffen nog an ewaezen op het oer dat hier in de grond zit. Doar zít hier en daor hele laogen, an de gravens köj ’t al zeen, het water is daor vettig rood, daorum zölt de mensen dan ok wel praoten van roodblik.

Now was het zo dat ze bi-j míen oldershuus vrogger altíed mooi helder water hadden in de pompe. In de dage dat ze nog met het Twente Rijn Kanaal an het uut metten wazzen, daor zol eerst nog ’n aftakking van bi-j ons deur het broek kommen, kwammen de mensen die daor de leiding bi-j hadden geregeld an de putte drinken. Ze wazzen nog nargens zuk lekker drink water tegen ekommen zeien ze, bi-j ’n buurman van ons wazzen ze altied bezig um putten te graven en later an het pompen slaon. Maor hoe of ze ok martelden, links of rechts, veur of achter het huus het was niks as roodblik wat of der nao baoven kwam. Op ’n keer wazzen ze daor ok weer bezig um te probeern of ze ’n punt konnen vinden waor of goed water zat. In de weide van ’n boer an de aoverkante van de weg hadden ze ’n gat egraven um water te halen veur dageluks gebruuk, dan konnen ze zich zo lange redden. Daor wier toen verteld dat grote jongens, die ezeen hadden dat ze daor het water hielen, saovends nao dat gat gingen um der in te pi…., now had Drieke niet zukke slappe koffie, zol een van de jongens ezeg hebben. ’n endjen wieterop was ok ’n weide waor of ze volgens oldere mensen vrogger ok oer egraven hadden veur de gieterí-jen. Hun hadden het niet meer met emaakt, maor as kinder en dat was dan in de zestiger jaoren van de veurige eeuw, hadden daor de putten nog los elaegen. Toen wi-j daor as kinder wel ’s gingen spöllen was het nog arg onliek, daor gingen wallen dear van wel ’n halve meter hoge. Volgens het zeggen van oldere mensen wazzen daor twee van die oergravers hele dage bezig ewes um de brokken nao baoven te brengen en an ’n hoop te goojen. Later was het dan op ’n ossekar nao de gieteri-je ebracht. In die tied mot daor ok ’n man ewoont hebben die in de buurt van Gaanderen op de hutte ewarkt had.

Die was smargens veur dag en dauw lopens op Gaanderen an egaon um daor den helen dag te warken. As hee dan saovens weer bi-j huus was ekommen had hee ok nog op zien eigen gedoete bezig ewes. Now zal dat wel niet völle ewes waezen en slaopen dat had hee volgens zien zeggen onderweg wel edaon. Now liekt dat wel ’n geweldig ende van de Velswiek uut nao Gaanderen, maor i-j mot rekkenen dat ze toen altíed de richtste weg nommen, ze liepen der regelrecht op an.
Tut kot nao den lesten wereld oorlog lei der van af de Wittebrink nog ’n pad aover den Neuzendiek en wieters deur de weidens, op Dörkum an. Aover de gravens lei-jen vonders met van die klaphekkens der veur zodat ’t vee in de weide mos blieven. ’n Karkenpad ging ok altied deur weidens en aover de kampen regelrecht op de karke an. Zo hier en daor is der nog wel ’s ’n weg nao vernuumd, zo lig der an de westkante van Hengel nog ’n stuk weg met het naambord ”BAAKSE VOETPAD”. Dat zal nog wel ’n herinnering waezen an de tied toen ze nog net as de apostelen met de benewagen op reize gingen. Maor een ding hadden die paeje met mekare gemeen, het ging altied zo recht meugeluk op het doel an waor of ze waezen wollen.
Geurtsen, Hengel