Uit De Olde Kaste 1992-03
Auteur: G.J. Geurtsen
Foto: A. Nieuwenhuis)
In 1943 roofden de Duitsers de klokken uit de St. Jan de Doperkerk.
De foto werd genomen op 26-01-1943. De drie Keijenborgse klokken liggen klaar voor transport naar Duitsland waar ze werden gesmolten om er wapens van te maken.
Den klokkenstoel
Laats was ik nog ’s op de Keijenborg in de karke en toen gingen mien gedachten trugge nao ’t begin van de dartiger jaoren, want ik heb die karke toen nameluk nog helpen bouwen. Now klink dat wel ’n betjen aoverdreven, want dat helpen bouwen van mien stellen niet zo völle veur, maor ’t lig der vake an hoe of i-j iets verteld.
Tegenwoordig hef dat niks te betekenen met al die machines, maor ik mos dat nog met ’n handzaagjen. doen. Toen de karke zowat klaor was kwammen. de klokken in den toorn te hangen.
Zo as dat verhaal van drie mansluu die bi-j de bouw van ’n karke an ’t stene bikken wazzen ewes. Iemand die daor langs was ekommen had an den eersten evraog waor of hee toch met bezig was; “Poeh stene bikken”, had den ezeg. Den tweeden had ezeg; “Geld verdienen veur mien vrouw en kinder”, den warken dus met ’n iets hoger doel. Den darden had zonder zich te bedenken ezeg; “Ik bun ’n kathedraal an ’t bouwen. ’n Hogere uutdrukking veur zien arbeid beston niet. Zo was ’t andeel dat ik ehad heb in de bouw van de Keijenborgse karke ok maor ’n heel klein fitsken, maor ik heb der toch an eholpen.
In dagen warken ik bi-j een smid die ‘t smidswark leverde. In de muren kwammen allemaole van die ketting ankers, dat wazzen lange iezeren stangen met an ieder ende ’n oge en daor kwammen dan weer pinnen deur van twee duums rond. Mien taak kwam neer um dat op lengte zagen van al die pinnen.
Achteraf bekekken was den klokkenstoel, het geraamte waor of de klokken inhangt, iets te licht. Samen met mien breur, die toen bi-j Gasseling de metselder warken, mossen wi-j dat verhelpen. Mien breur mos de gaten hakken en ik met ’n handboor de gaten boren en de steuniezers met bouten vaste zetten. Now was ’t wel zo dat ons daor baoven in den toorn gin mense joeg, wi-j konnen der rustig de tied aover doen. Het slimste was dat wi-j wel de klokken in de gaten mossen hollen. Dat kwam deur dat pastoor Thuus (Thuis) nog al groots ging op zien ni-je karke en al den anloop die hee daor in de karke of pasteri-je kreeg, met um met mos um te kieken. Wanneer ze dan rond wazzen ewes mossen die mensen ok nog effen heurn hoe mooi de klank was die in de klokken zat. Now kon dat van onderen wel mooi klinken maor a-j daor bi-j an ’t wark wazzen dan was ’t jaa niet um an te heurn. Zo gauw der dan ok bewaeging kwam in de klokken, dan kroppen wi-j gauw deur ’t loek dat baoven de gewelven uut kwam. Daor wachten wi-j dan tut at de visite weer weg was.
G.J. GEURTSEN, HENGEL.