Uit de Olde Kaste 1996-04
Auteur: J . W. Wagenvoort Sr.
De Lindeboom
De machtige Linde naost ’t Gemeentehuus in 1957 “uut de tied” eraakt….
Wat ston hi daor machtig, wat ston hi daor groot!
Wat stonne daor fier, den bizond’ren.
Zo vaak as mien weg langs ’t Gemeentehuus ging
mos ik altied opni ‘j um bewond’ren!
Wie hef um as beumken daor eenmaol eplant?
Wie kan van zien kindertied praoten?
Wie wet van zien jeugd en wie zegt ons hoe old ?
Dat mo’w jao bi’j gissingen laoten!
De reus, ik heb um nooit anders ekend
as volwassen, gezet, jao beslist korpulent !
Van zien gaon he ‘w no’w allen venommen;
Maor wie,…wie hef um zien kommen?…..
Wat ston i ‘j daor machtig, wat ston i,j daor groot.
Wat wis i ‘j o’w altied in ’t leaven
bi ‘j huwelijken, toespraken op et bordes,
un hoffelijke holding te geaven…!
At bi ‘j honderden feesten ’t kopper weer blonk,
an o’w voet zolspontaan et “Wilhelmus” weer klonk;
wo’j ’t geheel zo romantisch flankeren,
ko’j zo trouw en zo stram salueren…!
No’w bun i’j daor weg en no’w is ’t daor zo vremt.
De holtkoper kwam met de maote…
I’j wodden vekoch, en al wa’k no’w zie
is un vlaggemast, kaal in de straote…
Veur o’w geen ontheffing of eervol ontslag,
Pensioen of un Golden medalje…
Ut enige wat veur o’w pleiten dat was:
i’j vielen nog met in de talje!
I ‘j stonnen daor mooi, maor ’t moderne vekeer
dat zien slachtoffers eist, dat wol o’w niet meer.
Want vandage kömp d’n eis töt elkene:
An de kante veur snelheid, maak ruumte op de weg;
Al wat in de weage steet geet ut maor slech,
dat geet zonder pardon van de bene…!
Ik bun niet allene degene die treurt
um die dodelijken anslag die hier is gebeurt,
waorbi ‘j weer wat groots ging verdwienen…
Daor mist d’r o’w zovölle, o Linde, al was ’t
wa’k zagge, daor hoge op de punte van die mast:
’t was un sproa, die daor stille zat te grienen…l
J . W. Wagenvoort Sr.