2002-02 Aornt verköch de kinderwagen

Deur Herman van Velzen
Uit de Olde Kaste 2002-02

‘t Kwam zoo. Aornt Peppelenkamp ging ‘s naorniddags met zien trekkarretjen de hei op um un veurraod heet en bark te halen veur bessems en buunders. Hi‘j ging de kante van ‘t Zompegat op. Daor ston merakels mooi lank heet en bark, noa jao, ‘t maoneschiens-bosch lei daor ok. ‘t Weer was neet arg te vetrouwen. De loch had zich geleideluk an too‘ezet en ‘t was veur de tied van ‘t jaor te bruujerig in de natuur. Ook klagen Dark Willem eume oaver knagerije in de butte en dan kreeg i’j verandering van weer, daor kö’j op rekkenen as op een weerglas. Maor Aornt mos t’r wel op uut. At ‘t es een dag of wat nat kwakkelig weer wodden, ko’j ook gin grei bij de hoed kommen.
Aornt haosten zich met zien karretjen oaver de witzanderige zandweggetjes nao ‘t Zompegat. Hi’j had al een hele hotte ‘esneen en d’r al aardig wat heupkes liggen, too et begon te druppelen. Aornt begon jachterig den bark en ‘t heet op te lajen, maor veur at ‘e daor met klaor was, reagenen ‘t piepestellen. Aornt kek es rond, maor narges zag ‘e un boom, dee nog zo völle blad hadde, dat ‘t de moeite loonen um d’r onder te gaon zitten. Opens bedach ‘e zich, dat an de andere kante van ‘t hooge dennenbosch achter de bulte un huus ston. Den oldsten jonge van Vilders Gait, dee met un deerne van plekke Mientjen ‘etrouwd was, wonen d’r op. Zo gauw at ‘e met zien stieve butte kon, leep Aornt ‘t bosch deur en de bulte oaver nao ‘t kleine roodpannen huusken. “lk komme effen schuulen” zei Aornt tegen de jonge vrouw, dee an taofel op eur eentjen vespertied heel. “Daor hei‘j geliek an, Peppelenkamp, ‘t gut uut de loch op ‘t oogenblik”. “Gaot zitten”. Aornt sloog zich ‘t water van de pette tegen ‘t knee en ging zitten. “Zin an un kopken koffie? Maor ik zegge ow veuruut, ’t is maor zo’n bitjen slappe joeks bi’j de botterham”, zei de jonge vrouw. “Och, ‘t löp d’r dunne deur en i‘j wordt t‘r weer een spierken warm van. ‘t Is buuten wel neet kold, maor op de kale juffers is ‘t t’r mien zoowat deur en dan wor i‘j d’r toch een betjen schoeverig van”. Zoo zatten ze te praoten oaver een en ander. Dan zei de jonge vrouw op eenmaols “lk wol ow ’s wat vraogen Aornt. I‘j komt zoo hier en daor nog al es. Wet i‘j narges un goeie gebruukte kinderwagen te staon. lk wol d’r nog wel graag eene kopen”. “Un kinderwagen?” Aornt mos eers es effen naodenken. “Un kinderwagen. Daor praot i‘j mien oaver een dinge mensche, waor a‘k niks gin let op ‘edaon hebbe van ze leaven”, zei Aornt. “Nee, ik dachte ’t maor zoo. Ik zee d’r daor bi’j ow nog al zo’n koor lopen. En meestal, waor kinder bunt, hebt ze ook een kinderwagen”. “Verduid, now a’j ‘t zekt, gleuf ik, da‘w ook nog zo’n dink hebt staon“. “At ‘t een goeien is, wik ter ow graag vief en twintig gulden veur geven.”. “lk gleuve, dat ‘t nog wel zoovölle dink is. Maor ‘t is zo’n olderwetsen, dee zoo hoge op de peute steet. l’j kunt ‘t kind, um zoo te zeggen gaondeweggens laoten drinken”. “O, dat gif niks. Met zoo ene köw oaver de stumpe hen kommen, hier in de bussche. A’j um vekopen wilt, astoebleef. Bi’j ow zal den uiver toch wel neet meer kommen. l’j hebt zo‘n eng schossteentjen op de keet staon, daor kan nog gin kind deur van een half pond”. “O, nee, daorumme neet. Dat onweer is al lange genog afezakt. Den jongsten is zes jaor ‘ewest met Suntjaopik. Nee, da’s gebeurd“. “Maor, wi’j ’t dan es met de vrouw oaverleggen?”. “Kan mien neet schealen. Laot de baas maor es ankommen heurn, al is‘t vanaovend ook”. “Now, dan köj um vanaovencl ook al wel vewachten, at ‘t te minsen neet zon beestig weer is”. “Lao maor kommen. ‘t Zal allichte wel good weazen”.
Aornt ston op. ‘t Reagenen neet meer. Deur de hoge dennen achter den bulte schen ‘t aovendrood en hier en daor kwammen der lösse vlagen in de wolken.”‘t ls weer dreuge” zei Aornt, “en ik zal es weer op huis an arbeijen. ‘t is mien met dee gekheid mooi laate ‘ewodden”.
Too Aornt un dri‘j ketier later thuus kwam, vettellen ‘e ut daluk tegen Geerte. “lk hebbe de olde kinderwagen vekoch,” zei Aornt. “Dat zal wel. Wie wil dat olderwetse dink nog hemmen?“ zei Geerte ongeleuvig. “Vegis i’j ow op. Kinderwagens zunt betuun. De deerne van plekken Mientjen, dee met een zönne van Vilders Gait is ‘etrouwd, hef ‘r mien vief en twintig gulden veur ‘ebaon”. “Da’s een hand vol geld veur zo’n old dink” gaf Geerte too. Neet lang daornao ston de kinderwagen bi’j de pompe en was Geerte met de bössel te gange um de stof en de spinnewebben d’r af te maken. ‘t Dink was nog fel in odder, al was ‘e olderwets. Alleene de raaje krouwden un bitjen, a‘j d’r met reen, maor met een fitsken peteröllie was dee meziek ook afelopen. “lj könt t’r nog wel un keer negen blagen in groot brengen”, zei Aornt. “lk dank ow, dat ‘t soest,“ greulen Geerte. Too ‘s aovends later de jonge van Vilders Gait kwam, vekoch Aornt de kinderwagen veur vief en twintig gulden. “lk hoppe, da’j d’r net zoovölle geiuk met meugt hemmen as wi’j”, zei Aornt un betjen spottend. “lets minder kan ook”, meenen de jonge van Vilders Gait. “jao, mien jonge, hier is ’t uutereagend, maor bi’j ow kump de bu’je nog pas op” zei Geerte “en ik hoppe, da‘j ze in gezondheid d’r in groot meugt kriegen”. Met den zeagenwunsch nao, schoof de jonge van Vilders Gait met de kinderwagen vot, de hei oaver.
Un maond of wat later ston d’r un advetentie in de krante:
Te koop gevraagd: een nog bruikbare kinderwagen. Aanbiedingen te richten aan: A. Peppelenkamp, Heide, Koolhoven. “Wat leas ik dan now in de krante? Wil i’j een kinderwagen kopen Aornt?”, vroog de jonge van Vilders Gait op un keer an Aornt. Aornt spoi een keer van de pruum en kek un betjen zoer. “Ak dat ‘ewetten hadde too. dan ha‘j um nog veur gin honderd gulden ‘ekregen. Maor affijn, nommer tien zal ook wel groot wodden, met, of anders zonder kinderwagen”, zei Aornt.