2016-03 De schilders

De schilders

De schilders Gradus en Bertus hadden ’n schildersbedrief en wollen der nog wel ‘s ene betrekken, maor altied met humor. Streken uuthalen zat der al vrog in want de vader van die buuls had as schilder ok al ’t neudige uut-ehaald.

Zoas ’n keer alle roeten van de buurman die net etrouwd was ‘s nachs zwat evarf. Den anderen dag wol ‘t maor niet lich wodden dach ’t bruudspaar en hebt ’n mooien langen nach ehad. Geregeld hadden ze ‘n klusjen bi-j ‘t bejaordencentrum as der weer ’n ni- jen in ‘n kamer mos. Ni-j behang en ’n betjen ’t schilderwark bi-jpoetsen. Marianne de vezörgster mos der altied an geleuven. “’t Mag wel effen”, zeien ze dan tegen Marrianne en dan dretten ze ’n besten hoop op de pot, maor deurtrekken was der niet bi-j. Jao, ’t waarn kanessen.
Bi-j Jan van de Buffelshoek was der veur de schilders altied wat te doene. Maor iedere keer at ze an ’t wark waren stonden de hunde weer onder an de leere te blökken, töt vervaelens toe. “’t wörd tied da’w der ’s effen wat an doet” zei Gradus. Nao ’t koffiedrinken kwammen ze op de daele en een van de hunde had de pot met grondvarve onderstebaoven elopen Now wier der in-egreppen! Bertus had der al ene te pakken. De stat umhoge en effen met de kwas terpentine der achterlangs, ’t gat ’n betjen anstippen. Daor krigge wel jök van en ’t zal ok wel ’n betje schrienen. “Mo’j ’s kieken” zeg Bertus, “hi’j ri-jdt aover de daele met alleen veurwielandrieving”. Den andern hond kreeg net zo’n beurte. ’t Was niet diervriendelijk maor in die tied ko’j der röstig um lachen en de brand was nao ’n half uur ok wel oaver. Ze hadden wel wat eleerd. De volgende margen kwammen ze de kökken binnen en zeien ’n betjen hard goeiendag. De hunde leien achter de kachel te slaopen en i-j wilt niet wetten hoe ’n haos at ze kregen um der tussenuut te kommen De naegels schrapen op de kachelplate en dat der tussenuut. Den helen dag heb ze op de kamp staon blökken. Maor ze kwammen niet bi-j huus zolange de witte overalls te zien waarn.
Harm Waamelink.