1988-02 Herinneringen van Tienus
Uit de Olde Kaste 1988-02
Auteur: Tienus
HERINNERINGEN
Van de week, begin november, was het weer tijd van briefjes trekken. Dit briefjes trekken houdt rechtstreeks verband met het komende Sinterklaasfeest. Je realiseert je op zo’n moment pas eigenlijk, hoe de tijd voorbij vliegt. Je blikt inwendig nog eens terug naar vervlogen Sinterklaasfeesten. Herinneringen aan het ‘Sinterklaas inhalen’ schieten je plotseling te binnen.
En wat je ook doet, je gaat vergelijken nu met toen. Wat dat inhalen van Sinterklaas destijds betrof, dat was op zich al een avontuur. Sinterklaas werd in die tijd ingehaald vanaf de Ruurloseweg. Daar in het donker, het inhalen gebeurde n.l. s ’avonds,ergens tussen v.d. Mond en Stenderinkboer doemde de goedheiligman hoog ter paard gezeten plotseling op. Hij was veelal vergezeld van 2 á 3 pieten. De taak van die pieten week in mijn beleving enigszins af van die welks ze tegenwoordig vervullen, n.l. het bijstaan van hun meester. De pieten werden onderweg door baldadige jongens gejend en geplaagd. Het resultaat hiervan was, dat Piet zo’n knaap weleens 20 tot 30 meter in het losse bouwland nazat. Er werd, terecht, vaak meer slaag dan snoepgoed uitgedeeld. Menige jongen kwam op zo’n avond nog wel eens met rode oren of een pijnlijk zitvlak thuis. Desondanks bestond er altijd grote belangstelling voor deze inhaalavond. De stoet ging op weg naar het dorp en eindigde tenslotte bij café ‘De Zon’. Hier werden Sint en de pieten weer omgetoverd tot gewone stervelingen. Café ‘De Zon’ bestond destijds uit een oud T-huis. Links voor het huis stond een dikke boom. Rechts naast het café een oude schuur met een grote dubbele deur en midden voor het café was de stang met palen aangebracht waaraan paarden o.m. konden worden vastgezet.
Het eigenlijke Sinterklaasfeest vond natuurlijk binnen het gezin plaats, hoewel ook op de lagere school voldoende aandacht aan het feest werd gegeven. Ondanks dat er veel is veranderd, ervaren vele mensen de sfeer rondom dit feest nog net als in hun jeugd. De sfeer van pakjesavond, de sfeer van verwachting en verrassingen.
Ook de jaarwisseling was in mijn jeugdjaren een gebeurtenis die veel te bieden had. Dagen daarvoor werd er al met de carbidbus geschoten want de inmiddels ingekochte rotjes, hondekurken en Japanse kanonslagen werden uiteraard bewaard tot oudejaarsavond. Zodra op die avond de laatste klokslag was gevallen en de nodige gelukwensen over en weer waren uitgewisseld gingen we door een zee van vuurwerk, op weg naar de muziektent op de hoek Ruurloseweg en Bleekstraat. Daar waren inmiddels al een groot aantal mensen samengekomen. Ook hier een overvloed aan vuurwerk. Een zijspan met twee politieagenten kreeg het in die situatie vaak zwaar te verduren. De bommetjes vlogen de agenten om de oren. Er werd echt een sport van gemaakt. In de muziektent werd door het orkest enige nummers ten gehore gebracht, waaronder het Wilhelmus. Met name dit moment gaf een bepaald plechtig gevoel aan deze Nieuwsjaarsmorgen. Wanneer ik zo aan die tijd terugdenk ervaar ik het als aan gemis, dat een gebouw als de muziektent uit de dorpskom van Hengelo is verdwenen. Misschien Iigt hier al een eerste taak voor ons als vereniging. De mijmering is voorbij. Nu weer de realiteit. Allen prettige dagen gewenst en een gezond 1989.
Tienus
