2015-01 Thuis bij….. Marijke Damen-Maresch

Thuis bij….. Marijke Damen-Maresch

Aan de keukentafel aangeschoven bij Marijke Damen-Maresch dochter van vader Jos en moeder Cato Maresch, uitbaters van het café-restaurant ‘De Kroon’ aan de Spalstraat te Hengelo.

Het pand moet al stammen van rond 1800, zo wordt aangenomen en het was toen in handen van de familie Jansen. Deze familie had hierin toen reeds een café. ln1909 werd het pand grondig verbouwd. Een zekere Piet Jansen was de laatste eigenaar met de naam Jansen, zijn naam bleef lang voortleven in de volksmond door het gezegde “Bij Piet op zolder”. Hiermee werd bedoeld op de zolder van het pand, deze was lange tijd als bovenzaal in gebruik.

Na Piet Jansen werd de familie Maresch in 1935 de nieuwe eigenaar van het pand. De familie bestond uit: vader Jos en moeder Cato, de zonen Jan en Theo en dochter Marijke.

Er waren, vooral in die jaren, heel veel markten: knollenmarkt, kermismarkt, paardenmarkt enz. Dat betekende voor de horeca en natuurlijk ook voor het café en zaal extra drukte. Er was dansen in de bovenzaal met muziek en de beentjes gingen de lucht in. Aangezien de vloer hier niet tegen bestand was werd er gebruik gemaakt van speciale ‘stutten’ die onder in het café werden geplaatst om doorzakken te voorkomen. Deze stutten zijn nog in de nu aangrenzende kapsalon verwerkt. Alom gezelligheid.

De bovenzaal werd voor verschillende doeleinden gebruikt. Zo was er de wekelijkse repetitie van harmonie Concordia en zangvereniging Excelsior en natuurlijk niet te vergeten de speciale danslessen van de ‘Karel van de Keet’, bekend in heel de omgeving. Een van zijn slogans was: een, twee, drie, vier, vijf, zes, Karel van de Keet geeft dansles!!!!

Omdat het horecabedrijf grensde aan de kerk, werden ook vele begrafenissen (koffie en brood) verzorgd. Verdriet maar ook feest. Bruiloften werden er ook gevierd. Marijke vertelde nog een leuk voorval. Tante Dina, zij was de zus van opa Maresch, overleed in de oorlog. Zij woonde bij de familie in en werd opgebaard in het café. Toen een aantal Duitse officieren binnenvielen schrokken ze zo hevig dat ze besloten om de familie voorlopig te laten wonen. De bedoeling was om het gebouw als Duits kantoor in te richten. Een aantal dagen was de kachelpook al zoek. Niemand kon hem vinden totdat zoonlief Jan opbiechtte dat hij hem in de kist bij tante Dina had opgeborgen. Prachtig! Zo rond 1960 werd begonnen met de cafetaria. Het idee om patat te gaan verkopen kwam doordat de broer van Marijke in militaire dienst hier kennis mee had gemaakt. Hij vond het heerlijk! Moeder Maresch bakte tijdens het TV kijken in het café (er was maar 1 toestel in de buurt) al patat, de heerlijke geur spoorde vele mensen aan om te gaan bestellen. De hele familie hielp met het snijden van de aardappelen en het z.g.n. ‘pitten’ zodat ze vervolgens gedroogd konden worden op de zolder. Het was een schot in de roos, menigeen zal zich nog de ‘zak patat’ kunnen herinneren.
Later is het horecabedrijf overgenomen door de brouwerij.