2017-02 Aovendbrulften

Aovendbrulften bunt der haos niet meer.

‘t Begon met ‘t filseteren van ’t bruudspaar. De familie had zich in ‘n riege op-esteld Eers ‘t bruudspaar, at ze der nog waan de olders en dan de blagen met de anhang. B’j ‘t filseteren kwammen de meesten met ‘n envelöpken met ‘n betjen geld, dat de brudegom in de binnentesse stok. Was ‘t ‘n grote brulfte dan kreeg e ‘n besten buul an de jas en mos e meestal tussentied effen wat an de kante leggen. Van de andere kante ko’j met dat geld al ‘n heel betjen betalen van dat fees. A’j filseteert hadden dan zoch ie ow täöfeltjen woor al ‘n paar bekenden zatten. Meestal de buurte bi-j mekare, de femilie en de jonge luu en begon ‘t fees met koffie en taate. ‘t Had toch wel wat met die täöfeltjes met ’n mooi dik kleedjen der op ’n asbak en ’n bierglas met sigaren en sigaretten. A’j niet roken dan heuren i-j der niet bi-j. Daornao liepen de obers zich de bene uut de konte um de köpkes op te halen en ‘t eerste drankjen in te doene Ze hieln dat areg strak in de gaten en deilden meestal de zaal in eigen taofels. Zogauw at ’n betjen de baom van ’t glas in zich was ha’j der alweer ’n ni-jen stoan. Wel wier de meziek in de tied steeds hadder deur de moderne verstarkers, zo da’j op ‘t laatste ens niet met mekare konn praoten. Der wier wat af-ereert, veural a’j kot bi-j zo’n luudsprekker zatten. Den andern dag ha’j ‘n stemme as ‘n grindpad.

Vake wier der ok ‘n veurdrach eholn woor ‘t bruudspaar meestal lillek te pakken enommen wier meestal met ‘n liedjen woor ‘t refrein deur de hele zaal met ezongen wier. Van te veuren haddn ze de teks uut-edeild. Bi-j ‘n viefentwintig of veertigjaorige brufte wier der ok vake ‘n serenade ebrach deur de meziek. Van te veuren was der evraog of ‘t bruudspaar dat op pries steln.

Meestal spöllen ze twee marsen en hiel de veurzitter ’n korten toespraak um ‘t bruudspaar te filseteren en nom ’n enveloppe met inhold veur de kas van de club in ontvangs. Daornao kregen de muzikanten ok koffie en tate en ’n paar borrels. Meestal niet in de feeszaal maor in ‘t kafee.

Der wier ok edans, i-j zaggen vake dat vrouwleu met mekare dansen want de keerls haddn door soms gin zin an. Die waan fel an ‘t sprekken, de woorheid wier dan niet altied aeven goed in de gaten ehollen, hoe later hoe wieter dat dat uut mekare liep.

Bertha en Jan waan 40 jaor etrouwd. Nao 6 moand kwam Willem al en dat was in die tied niet zo gebrukelek . De buurman Dark kon ’t mooi zeggen en numen Willem ’n veur-ekienden. Maor alles kwam prima in odder en ze hadden goed eboerd, dus now wier ‘t tied veur fees.

Hoge leaven was altied ‘n vast gegeven bi-j ’n brulfte. Bi-j ‘t hoge laeven waan ze met vier man um Bertha hoge te laoten laeven en die was in die veertig jaor areg egruujd. ‘t Was niet meer dat ranke deerntjen woor iederene achter an zat. Ze hadden met vier kaels arig de hande an vol. ‘t Was te doene töt ‘t moment dat de meziek zei: “zakken!” Dark was net te late want ene poot van de stoel zat vaste in de tesse van ’t nieje pak, maor de andere driej lieten ‘m zakken en hi-j kon reren van “ho ho” wat e wol, hi-j zat op de knene en wol nog metgaon naor ondern, maor “rats” zei de tesse en hing as ‘n lappe an den ni’jen jas, allene kon e Bertha ok niet hollen.