Algemene begraafplaats in Hengelo
In de eerste helft van de negentiende eeuw heeft de gemeente Hengelo een besluit genomen tot de aanleg van een algemene begraafplaats in Hengelo als vervanging voor het kerkhof rondom de kerk. In 1828 kwamen er aankondigingen in de plaatselijke en regionale kranten, dat de burgemeester en wethouders van de gemeente Hengelo voornemens waren om over te gaan tot aanbesteding van het aanleggen van een nieuwe begraafplaats in Hengelo. Op deze begraafplaats is in 1866 het lijkenhuis gebouwd. Het lijkenhuis deed dienst als opbare ruimte van aan cholera overleden personen en is in 1994 aangewezen als gemeentelijk monument. In het tweede kwart van de 20e eeuw is de westzijde van de begraafplaats, richting dorp, enigszins uitgebreid met een smalle strook grond. Hierbij is de beukenhaag aan die kant verdwenen en als nieuwe terreinafscheiding is een taxus haag geplant. Dat is ook de reden dat het lijkenhuisje niet meer in de symmetrie staat van de begraafplaats aan het eind van het oude middenpad.
Rond midden van de jaren 70 van de vorige eeuw is aan de noordzijde, de begraafplaats met een nieuw vierkant gedeelte fors uitgebreid, ingesloten door de Aaltenseweg en Berkenlaan. Hierbij is wederom een gedeelte van de beukenhaag verloren gegaan om een doorgang te maken. Tevens werd hier in 1974-1975 een eenvoudige aula met opbaarruimte gebouwd. In dit gebouw hebben waarschijnlijk maar 1 of hooguit 2 mensen opgebaard gestaan. Het gebouw heeft daarna dienst gedaan als spelotheek en opslagruimte voor de scouting, maar uiteindelijk in 2012 gesloopt. De lindeboom die op deze plek is aangeplant, is afkomstig van de oude School aan de Rozengaardsweide omdat hij plaats moest maken voor nieuwbouw van de school. Als entree bomen staan bij de ingang twee forse beuken, verder enkele grote platanen in de buurt van het huisje en twee oude treurbeuken. Daarnaast een 10-tal jonge bomen van verschillende soorten die recent zijn aangeplant. De begraafplaats is ingericht met weinig groen. Het beeld van de grafmonumenten geeft een sterk gevarieerde uitstraling. Dit komt doordat vele nieuwe graven zijn ingevoegd tussen de oude graven. De oudste graven dateren uit het late derde kwart van de 19e eeuw, dat betekent dat er uit de eerste decennia van het bestaan van de begraafplaats geen graftekens meer resteren en graven geruimd zijn.
Een aantal oude bekende ingezetenen van Hengelo en burgemeesters liggen nog steeds op het oude gedeelte van de begraafplaats. Zij vertellen met hun grafstenen de geschiedenis van Hengelo uit de afgelopen ruim 150 jaar. Op een groot aantal grafstenen zijn begraafplaats symbolen te vinden zoals palmtakken, klimop, sterren en laurierkransen. Opvallend is dat bij vermelding van de namen vaak de “boerderij naam” wordt genoemd. Dit is vaak noodzaak omdat families groot waren en dezelfde achternaam hadden. Zonder deze toevoeging wist je nog niet wie er uiteindelijk bedoeld werd. Incidenteel bevinden zich op de begraafplaats betonnen nummerpaaltjes. Deze worden tegenwoordig hier niet meer gebruikt.