Brand Hulstijn slag voor de buurt (1988)
door MENNO POLS HENGELO
De technische recherche steIde gisteren in Hengelo een uitgebreid onderzoek in naar de oorzaak van de brand. (Foto Hans Groene)
Vrijwel niets is er over van het boerderijtje van de familie Hulstijn aan de Koningsweg tussen Hengelo en Baak. Het pand stond donderdagavond in een mum van tijd in lichterlaaie. “Even over half elf was ik nog buiten, en toen was er nog niets aan de hand.”, aldus een buurman. Een half uur later sloegen de vlammen uit het dak van het huisje. Bewoonster Dora Hulstijn-Burghardt (77| kwam om het leven. Ze werd later gevonden in de gang bij de meterkast. Heeft ze geprobeerd er nog iets aan te doen? Hoe dan ook, het heeft niet mogen baten; het huis brandde tot de grond toe af.
De technische recherche heeft in samenwerking met de plaatselijke politie een uitgebreid onderzoek ingesteld. Hieruit is gebleken dat de vermoedelijke oorzaak een onvolkomenheid in de electrische installatie van het woonhuis is geweest. Door het mankement is kortsluiting ontstaan. Brandstichting wordt uitgesloten. Enkele buurtbewoners en familieleden, onder wie de dochter van mevrouw Hulstijn, staan de volgende ochtend verslagen bij de rokende puinhopen.
“Het zal wel door de storm gekomen zijn, dat het vuur zo snel om zich heen greep.” De heer Hulstijn moest het nieuws in het ziekenhuis vernemen. Buurtbewoners reden zijn vrouw regelmatig naar het bezoekuur. “Ze was een flinke vrouw,” aldus één van hen die, evenals de anderen, niet met haar naam in de krant wil. “Als haar man in het ziekenhuis lag, hielpen wij haar altijd met de verzorging van kippen en schapen die ze nog hadden. Toch sloeg ze zich er goed doorheen.” De brand is hard aangekomen in de buurt. De volgende dag, bij de buren aan de koffietafel, wordt er over niets anders gepraat. “De mensen hebben hier een enorm hechte band met elkaar. Een goeie buur is beter dan een verre vriend”, zei ze altijd als we haar hielpen.” Een dorpsbewoner, duidelijk niet uit de streek afkomstig, voegt eraan toe: “Nee, hier kun je niets doen zonder dat er iemand achter komt.” De buurtbewoners hebben vooral te doen met de echtgenoot van mevrouw Hulstijn. “Al zijn broers stonden er vannacht bij, en niemand wist waar Dora was. We konden zien dat ze niet in de woon- of in de slaapkamer was, maar waar ze dan wel moest zijn?” Het werd steeds duidelijker. “We vrezen het ergste,” zeiden de broers telkens. Uiteindelijk werd ze rond één uur ‘s nachts gevonden.