Alle klokken in de horeca stonden tien minuten voor, dit had te maken met het laatste rondje ’s avonds. Het zou dan te laat worden. De sluitingstijd werd door de politie elke avond gecontroleerd. Dat het een keurige zaak was blijkt wel uit het feit dat Maria de opdracht had van haar oom, aan bepaalde klanten niet meer dan drie borrels te schenken. Ze mochten niet dronken worden en vooral ook om geldproblemen in de gezinnen te voorkomen. Door middel van een “kijkluikje” vanuit de huiskamer naar het café kon alles goed in gaten gehouden worden.
In het jaar 1961 kwam Gerard Visser al regelmatig een bezoekje brengen aan de horecazaak. De ene keer stopte hij met zijn bedrijfsbus om een pakje sigaretten te kopen en de andere keer, meestal de zondag, om toch maar vooral een praatje met Maria te kunnen maken. Zo kwam de verkering tot stand.| Na een tijdje vroeg ome Anton, aan Gerard de timmerwerkplaats met veel klantenwerk over te nemen, dit in verband met zijn slechte gezondheid. Gerard nam ontslag bij aannemersbedrijf Kremer en zette de zaak voort.
1961, het jaar dat op het gemeentehuis de eerste gesprekken werden gevoerd over een nieuw te bouwen bedrijf Wals en Co, dat zich wilde vestigen aan de Zelhemseweg. De keus was op Hengelo gevallen aangezien de grondprijs hier erg gunstig was. Het bedrijf leverde o.a. elektromotoren voor wasmachines. Een volgende bespreking zou in eerste instantie bij Langeler plaatsvinden maar omdat deze bezet was, werd er uitgeweken naar Leemreis. Aan het einde van deze avond bleven de twee toekomstige directeuren nog even napraten onder het genot van een drankje en een heerlijk gebakken biefstukje van Marie. Er werden toen enkele besluiten genomen: de bouw van de fabriek zou door metselbedrijf Harm Bijenhof en timmerbedrijf Leemreis worden uitgevoerd. Een uitspraak van Maria: “als jullie het lef hebben een nieuwe fabriek te bouwen, verbouwen wij ons pand tot een hotel”.
Lees verder op pagina 3