‘n Deurken wieter naor Reint van de Bond (Waenink). ’n Paar jongens waren der an ’t biljarten. “Hoe geet‘t?”, vroeg Reint. “Mo’j nog zwart geld wit emaakt hebben? Misschien kan’k ow nog wel helpen”. “Denk ‘t niet, maor bedankt. Ik mot gauw wieter anders kom ik niet rond”. Twee stuks betalen en wegwaezen. Nog effen bi-j Olbert Van de Keunemark an-ewes (Wolbrink). Zien vrouw bestiert ’t aoverdag, hi-j zelf breg de pos rond en ’s aovends zit e dan in ‘t café. Zien schoonvader en ‘n breur van zien vrouw bunt der ok nog. Die holt dan ’t wark op ’t land en de butenboel ‘n bitjen terechte. Dinsdag ’s margens is der dan de Keunemarkt en dan is ‘t ter druk en op disse maniere redt ze zich wel aardig. Donderdag ‘s aovends zit ter dan nog de damclub, zal wel niet alles opbrengen, maor ach, lawaai gif ‘t ok neet!
Effen bi-j Langeler, ‘Hundjes Jan’, achter de deure kieken. “Uw zönne Tinus?”. “Wel effen ewes, maor dat is al ’n tiedjen eleden”. ’t Was der druk. ’n vergadering in de opkamer, ‘n feest in de zaal, de schietvereniging zat ter ok nog en margen hadden ze nog ‘n begreffenisse en de winkelbelle klingelen ok nog iedere keer. En dan halen hi-j ok nog in ’t darp de vuulnis op, maor dat dee Bretveld met ’n blind peerd. Foj, wat ’n bedoeneri-je. Hotelgasten zatten der ok nog en dan mos Hendrik ok nog van Trui op ’t land werken. ‘s Margens, ’s ıniddags en ‘s aovends was ’t bedrievigheid. Lao’k maor gauw de twee borrels betalen en gaon.
Effen bi-j Demming an. Bakker Brood van de geitenfokvereniging. ‘k Hop at e nog lös is want hi-j mot ter ’s margens vrog uut. Wieters zit dat café aoverdag altied dichte, behalve met de peerdemarkten, dan vult ter ok goed wat te verdienen en daor geet ’t toch ok umme.
‘k Heb geluk, maor zönne Tinus was ter niet, maor och, “Doe mien maor ’n borreltjen dan betaal ik en gao weer”. Zo ezeg en vot was ik. Lao’k now eers maor naor Geert Bruggink gaon, café ‘De Zon’. Twee borrels kopen, ‘n brandewientjen met suker. Daor was wel aardig wat volk. Maor jao, zo groot was dat café niet. ‘n Paar taofeltjes met wat stule, maor volgens de volksmond mos hi-j ‘t hoogste vergunningsrecht van heel Hengel an de gemeente betalen, want dat hieng af van de umzet starken drank baoven de 15% alcohol. leder jaor den umzet hiervan opgeven an de gemeente en daor wazzen ze heel secuur an. Maor laot hen. Ik hebbe daor gin boodschap an, ’t zal wel good waen. Effen rond-ekekken. Nee, gin Tinus, ok maor niet naor evraogd. Der waarn nog wel ’n paar buurluu en i-j wet maor nooit hoe ‘n präötjen de wereld in kump. “He’j ’t eheurd, den olden Tinus van De Hofstee zuch zien zönne, Der zol toch niks te doene waen?”. Betalen! Jao, jao, zo geet dat op ’n darp. Lao’k now maor naor Besselink bi-j Mina van de Klok achter de deure kieken. Gin Tinus, allenig ’n paar biljarters. Lao’k hier ok maor staondebeens ’n neutjen nemmen. Maor ik mot wel oppassen, anders krie’k te völle. Mina vroeg an mien hoe of ’t in huus was en met Betjen mien vrouw. “Oh” zei ik, “alles in de beste toestand, maor wat ik vraogen wolle: Betjen en ikke wollen samen ‘n nieje fietse anschaffen. Die wi-j now hebt is niet zo völle biezunders meer, en een paar cent he’w der nog wel liggen”. “Oh ja” zei Mina, “dan kom i-j van de wekke nog maor ’s an, dan is mien zönne Hendrik der ok”. “Goed, dat doe’k. Verkoop mien now maor ’n borrel, want ik mot nog wieter”.
Lees verder op pagina 3