1990 De geschiedenis van de H.Willibrordusparochie

Voorwoord
Ter gelegenheid van de installatie van de pastoor Morren is door H. van Onzen een boekje geschreven over het verleden van de parochie van Hengelo. Het boekje had niet de pretentie een nauwkeurige en volledige weergave te zijn van de geschiedenis van de Kerk aan de Spalstraat. Daarvoor waren de gebruikte bronnen, het archief van de Kerk en een boekje van pastoor Waanders (1962), te onvolledig. Ook is de juistheid van de vermelde feiten niet nagetrokken door deze te vergelijken met andere bronnen. Hoewel in archieven veelal financiële feiten zijn terug te vinden als schenkingen, aanen verkoop van grond, gebouwen en goederen, vertellen de documenten toch iets over het parochieleven van vroeger. Voor degenen die het boekje ‘l40jaar parochiegeschiedenis’ allang weer vergeten zijn of voor hen die het nooit gelezen hebben, zullen in een paar afleveringen van ‘de Olde Kaste’ een aantal wetenswaardigheden van de H. Willibrordusparochie opnieuw het daglicht zien.

Het verre verleden
In 963 vermaakte de H. Bruno, aartsbisschop van Keulen, de ‘Meierhof Heingelo’ aan de abdij St. Pantaleon te Keulen. Niet lang daarna is in dat ‘Heingelo’ een kerk gebouwd, die in een oorkonde van 1152 vermeld staat als parochiekerk en die was opgedragen aan de H. Remigius. Het wel en wee van deze parochie kennen we niet. Wel weten we dat in 1534 hertog Karel van Gelder krachtens zijn voordrachtsrecht Zweder van Zoelen heeft voorgedragen als pastoor van Hengelo. Deze Zweder zal tot 1862 de laatste pastoor van Hengelo zijn, want omstreeks 1600 drong de Hervorming ook door tot deze streken. Volgens de overlevering moest de pastoor vluchten, waarna hij zich schuil hield in de bossen van Keijenborg. Toen het katholicisme in deze streken weer werd toegestaan, viel Hengelo onder de zielzorg van de pastoor van Keijenborg. De gemeente Hengelo maakte deel uit van de Parochie van den H. Johannes den Dooper, te Hengelo en Zelhem, waarvan de kerk in Keijenborg staat.