Zoals gezegd, contacten met de (gewone) buurt had men niet, want daar voelden ze zich te goed voor. Het volgende gezegde is dan ook niet van toepassing; “Aj niks bunt en iej vuult oew niks, buj dubbel niks”. De buurt liet dat maar zo, er waren (en zijn) wel meer van die lui met gebruiksaanwijzing, maar de blagen vonden het wel spannend. Bijvoorbeeld om vanuit een droge sloot, Hente te bespioneren wanneer ze om het huis kremerde (liep te klungelen). Of die zwarte gedaante op afstand te volgen wanneer ze de houtopstand aan het controleren was.
Met een betjen verbeelding, spookt noew de geest van Hente nog deur de streek. Wie ut niet geleufd mot ’s aovens in den oelenvloch maor us daor rond lopen, van Mokkinskamp naor de buskus biej ut Vaalverink en van ut Creyl naor de Wassinkmaot. Ut mot wel een betjen bluisterig weer wean, anders zie iej eur niet. En absoluut gin lech metnemmen, want dan wod ze spochterig en ziej eur jaoren niet weer. En o jao iej mot ok zeker alenig wean. Joa luu, rekkent der maor op, at op zon aovond der argens op een eenzamen hoeve de hond anslut zonder daj volk ziet. Now, misschien leaze wiej dat dan nog wel us in onze ‘Olde Kaste’.
Ben Hiddink
Lees verder op pagina 5