2020-04 Achter het koren gaat een kleine synagoge schuil (2)

Een grafsteen uit het jaar1859
Ik wilde graag met u terugkeren naar de wereld van onze pentekening van omstreeks 1850. In die tijd was de kleine Joodse gemeente van Hengelo Gld tot groei en bloei gekomen. Van deze periode is helaas nauwelijks een spoor te vinden. Het maakt die ene grafsteen die ons rest uit die tijd, des te meer bijzonder. Het is de grafsteen van Salomon Jacob Fortuin. Hij leefde van 1801 tot 1859 en werd ook wel Pinchas Zelig genoemd. De tekst op de steen geeft hoog van hem op.

Hier rust een sieraad van zijn gemeente die God vreesde. Vroomheid en oprechtheid waren zijn lofzang. Voor eeuwigheid zal voor zijn nageslacht zijn gerechtigheid standhouden. Hij werd begraven op de dag voor de heilige sabbath. Zijn nagedachtenis zij tot zegen.

Salomon Jacob Fortuin was getrouwd met de dochter van zijn zuster. Betje heette ze. Negen kinderen moeten die twee gekregen hebben waarvan er veel jong zijn gestorven. Een zuster van Salomon – Antje – was gehuwd met ene Mozes Elzas uit Borculo. De wijd en zijd bekende perkamentfabriek stond op naam van deze familie.
Salomon stichtte in 1852 in Hengelo een calicotweverij. De katoenweverij was geen lang leven beschoren. Salomon was een vooraanstaand maar ook vooruitstrevend lid van de Hengelose gemeenschap. Zo deed hij in 1853 een poging om een botermarkt van de grond te krijgen. Hij had een vooruitziende blik maar pas later werd het belang van zijn voorstel alsnog ingezien.
Salomon Fortuin deed zijn naam eer aan toen hij in 1837 de buitenplaats Het Regelink kocht van de weduwe van Jacob Adolph baron van Heeckeren. Hij ging er niet wonen, maar kocht het waarschijnlijk als belegging.

Na zijn dood in 1859 moet het echter bergafwaarts zijn gegaan en liet Vrouwe Fortuna de nazaten van Salomon in de steek. In 1876 wordt het faillissement bekend gemaakt van zijn weduwe en zijn oudste zoon Maurits waarmee de firma S.J. Fortuin gevestigd te Hengeloo roemloos haar einde vindt.