Hengelo Gelderland in de jaren ’40-’45, na vijftig jaren opnieuw beleefd en opgetekend.
Persoonlijke verhalen uit het boek dat door onze vereniging is uitgebracht ter gelegenheid van de 50-jarige herinnering aan de bevrijding.
(Alle foto’s: uit privébezit van de schrijvers en uit de verzamelingen van J. Kreunen en G.W. Luimes)
OORLOGSHERINNERINGEN
Selectie uit het boek dat door onze vereniging is uitgebracht ter gelegenheid van de 50-jarige herinnering aan de bevrijding.
Inhoudsopgave deel 2
Evacués – G.J.T. Basten pagina 1
Oorlogsbelevenissen van een kind – D.G. Gotink-Ruesink pagina 2
De voedselvoorziening – B. Heerink pagina 5
De moord op J.H. Vennegoor – J. Kreunen pagina 5
Eggs for soap – A. Meulenbrugge-Dorgelo pagina 7
Oom uut Hengel – J. Visschers – Groot Nuelend pagina 9
Kinder-herinneringen – D. Hissink-Menkveld pagina 11
EVACUÉS.
Wij zijn in 1944 uit Westervoort naar Hummelo gebracht. Daar hebben wij met ons gezin – vader, moeder, twee zusters en mijzelf – een nacht doorgebracht in de kerk. De volgende dag zijn wij op boerenkarren naar Hengelo vervoerd en hebben daar twee dagen en nachten in een school gezeten. De naam ervan is me ontschoten. Wij werden in die school gastvrij ontvangen. Aan eten en drinken heeft het ons niet ontbroken. Daar die mensen op een gegeven moment met ons in de maag zaten – vergeet niet dat half Westervoort in Hengelo was neergestreken – moesten wij ook die school weer uit. Wij werden weer op boerenkarren geladen en onder zeer goede begeleiding zijn we naar boerderijen gebracht. Wij kwamen met twee gezinnen terecht bij de familie Ruesink in de Noordink. Hendrik Jan en Hanna schrokken zich wezenloos toen daar tien mensen op de stoep stonden. Dat duurde dus maar twee dagen. Toen werden de twee gezinnen gesplitst en kwamen wij bij familie van de Ruesinks terecht. Daar hebben wij een tijd gezeten, maar dat was voor ons gezin moeilijk. Toen hebben mijn ouders om overplaatsing gevraagd naar een andere lokatie. Dat werd na enige tijd ingewilligd. Zo kwamen we bij de familie Menkveld terecht op Stapelbroek. Wij hebben daar een geweldige tijd gehad. Dat blijkt wel, omdat wij nu nog een geweldige band hebben met de kinderen. De ouders van beide zijden zijn inmiddels overleden en toch komen wij een paar keer per jaar bij elkaar op visite. Wij hopen dat dat nog in lengte van jaren zo mag blijven!
G.J.T. Basten
Lees verder op pagina 2