Deze was inmiddels al door de familie Vennegoor per telefoon op de hoogte gebracht en was direct naar de Banninkstraat gegaan. De dokter constateerde, dat Vennegoor dodelijk gewond was. Hij gaf vervolgens opdracht om geestelijke hulp te gaan halen (Vennegoor was Rooms Katholiek). Intussen werd Vennegoor naar zijn eigen huis gebracht. Korte tijd na aankomst in zijn woning overleed Vennegoor aan de verwondingen zonder weer bij kennis te zijn geweest, waardoor hem geen geestelijke bij stand is verleend. J.H. Vennegoor overleed om ca. 22.30 uur.
De verontwaardiging en afschuw was enorm onder de Hengelose bevolking. Iedereen was de mening toegedaan dat een dergelijk schot totaal niet nodig was. De betrokken Landwachters beriepen zich op de formele bepalingen die door de Duitse autoriteiten waren uitgevaardigd ten tijde van de bezetting.
Op maandag 4 september 1944 om 10.00 uur was de plechtige dienst in de R.K. kerk. Het kerkgebouw was overvol. De lijkkist was bedekt met een zestal kransen. Na de dienst werd de lijkkist naar de R.K. Begraafplaats aan de Zelhemseweg gebracht. De rouwstoet was in Hengelo nog nooit zo lang geweest. Daags na de begrafenis was het ‘Dolle Dinsdag’, de dag waarop veel N.S.B.-ers plotseling richting Duitsland vluchtten. Zo ook de vier Landwachters die bij dit geval betrokken waren.
De schutter werd na de oorlog voor zijn misdaad bestraft. Zoals het bij het katholieke geloof gebruikelijk is, werden er na het overlijden van J.H. Vennegoor ook bidprentjes uitgegeven. In dit geval echter in twee uitvoeringen. Een normale uitvoering welke door de Duitse censuur goedgekeurd was en een illegale versie waar op de achterzijde stond: GEVALLEN VOOR HET VADERLAND. Daarbij was een foto van de overledene afgedrukt. In 1982 zijn de overblijfselen van J .H. Vennegoor overgebracht naar het militaire ereveld in Loenen.
J. Kreunen
* spertijd = de tijd waarbinnen men zonder de vereiste papieren niet meer op straat mocht komen.
Lees verder op pagina 7